De afgelopen acht jaar heb ik min of meer dagelijks dicht bij Punk geleefd. En de afgelopen acht jaar heeft Punk iedere dag geblaft. Mijn natuurlijk reactie zodra ik een hond hoor blaffen is; "PUNK!", en zodra ik herrie hoor, is dat; "Shh, shh, shh..". Ik hou niet zo van harde geluiden.
Maar een tijdje terug kwam ik erachter dat ik niet alleen Punk sus! Iemands telefoon ging, het geluid stond ontzettend hard, en ongemerkt liet ik een "ssh, ssh, ssh" over mijn lippen heen fluisteren. Ongemerkt bij mij, dan. De eigenaar van de telefoon zei: "Hij staat wel hard hé!". Toen realiseerde ik me dat ik de telefoon had proberen te sussen.
Daarna ben ik er op gaan letten, en jawel. Ik sus de TV, als het geluid nog te hard staat van de vorige keer. Ik sus vrachtwagens die langskomen. Ik sus grasmaaiers buiten. Ik sus de hele wereld, in de hoop dat de herrie minder wordt!
In hondentaal heb ik eigenlijk een zelf-kalmerend signaal.. De herrie wordt niet minder, ook niet als ik Punk sus, maar ik word er zelf rustiger van. Mensen hebben mij wel eens een controlfreak genoemd. Ik snapte daar niets van, ik heb nérgens controle over. Maar blijkbaar probeer ik wel overal controle over te hebben. Weer iets nieuws over mezelf geleerd, en nu mezelf afleren om de hele wereld te sussen. Wat moeten mensen wel niet denken als ik "ssh, ssh, ssh" tegen een voorbijrazende trein zeg..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten